Na SOR byłam tylko raz, w jednym z warszawskich szpitali. Cała noc nieprzespana, okropny, kłujący ból w boku, odmowa wysłania karetki przez dyspozytora 112 – „pani sobie pojedzie na najbliższy SOR” – problem był taki, że nie byłam w stanie podnieść się z łóżka, a co dopiero „pojechać sobie na SOR”…
Gdy ból trochę zelżał, udało mi się dotrzeć do szpitala. Nie wiem, ile czekałam, nie sprawdzałam. Gdy trafiłam do lekarza i przedstawiłam swoje objawy, ten zlecił badania krwi – wyszły ok. Zapytałam, czy może mi zlecić USG jamy brzusznej. Nie, bo we krwi nic nie ma.
„Pani ma zakwasy” – tak, punktowo, zakwasy. Wiem, jak bolą zakwasy i to nie było to. „Proszę iść do domu i wziąć gorącą kąpiel”.
No to poszłam, ale spać. Wieczorem udało mi się załatwić ginekologiczne USG.
Diagnoza? Nie, nie zakwasy. Pęknięcie torbieli na jajniku. „Jeśli ból nie minie, widzimy się jutro i zamkniemy torbiel laparoskopowo”. Nie wierzyłam w to, co usłyszałam. Na szczęście samo się skończyło, interwencja chirurgiczna nie była potrzebna i następnego dnia (czyli w poniedziałek) poszłam normalnie do pracy.
A gdybym wzięła gorącą kąpiel, jak zalecił lekarz z SOR, mogłoby mnie dziś tu nie być.
Czy to była kwestia mojej płci, czy wieku (23/24, a wyglądałam gdzieś na 17), czy też kondycji lekarza – nie wiem. Wiem, że uczepił się treningu, który zrobiłam dzień wcześniej, a który nie był super intensywny – i dlatego postawił na zakwasy.
Ciekawa jestem, jakie Wy macie doświadczenia z SOR?
